Watykan. Przyglądam się gabinetowi Jana Pawła II znajdującemu się na trzecim piętrze Pałacu Apostolskiego. Z tego miejsca Jan Paweł II w niedzielne popołudnie odmawia modlitwę Anioł Pański i wygłasza rozważania. Jestem zaskoczony. Gabinet papieski jest bardzo skromny. Nie ma tu nic z przepychu pałacowych wnętrz. Widzę stare biurko, z niewielkimi otarciami po bokach. To przy nim codziennie pracuje Papież. Na półce przy ścianie dwa telefony z tarczami. Podobne można zobaczyć chyba już tylko w filmach z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Przy biurku zwykłe krzesła. Miejsce mówi dużo o osobie, która tu pracuje. Rozglądam się po pokoju. W biblioteczce – Pismo Święte i książki teologiczne, na biurku papieża dwa zdjęcia – ojca Pio i kardynała Adama Stefana Sapiechy. Obok figurka Chrystusa i Maryi z Dzieciątkiem. Kiedy papież rozpoczyna pracę, ma również przed sobą figurę Chrystusa bez rąk. To dar ze zburzonego kościoła w jednej z miejscowości dawnej Jugosławii. Tuż obok słynna ikona Matki Bożej Kazańskiej. Jest tu również obraz Matki Bożej z Jasnej Góry i wizerunki świętych, m.in. Maksymiliana Kolbego i Rafała Kalinowskiego.
Ksiądz Dziwisz zostaje poproszony do telefonu. W tym czasie ks. Mieczysław Mokrzycki odsuwa zasłony w słynnym papieskim oknie. Obok w swojej sypialni, odpoczywa Ojciec Święty. Kilka kroków dalej znajduje się prywatna kaplica, jadalnia i mały gabinet lekarski. Nagle rozlega się przeciągły dźwięk dzwonka. Papież wzywa swoich sekretarzy. Natychmiast porzucają wszystko i szybkim krokiem idą do niego.
Za zgodą ks. abp Mieczysława Mokrzyckiego
„Sekretarz dwóch papieży – rozmowa z ks. abp. Mieczysławem Mokrzyckim”. Wydawnictwo Literackie.
