Chciałbym zwrócić uwagę na nowe możliwości oddziaływania, jakie otwierają się przed Fundacją. Myślę tu o krajach Europy Wschodniej. Polska była zawsze otwarta na wartości kultury innych narodów, przejmowała je, wzbogacała nimi polską obyczajowość i następnie te wartości przekazywała dalej swoim pobratymcom. W tej otwartości i funkcji kulturowego pomostu pomocne było centralne położenie Polski, między Wschodem i Zachodem, Południem i Północą. W ostatnim czasie Polska korzystała również z pomocy emigracji w swojej walce o zachowanie tożsamości i na myśli suwerenności kulturowej. Teraz przyszedł czas, aby służyć swoimi doświadczeniami i dzielić się tym naszym dorobkiem z innymi narodami, przede wszystkim z tymi na wschód od Polski. Narody te mogą chlubić się trwałym wkładem, który wniosły i ciągle wnoszą do skarbca kultury ogólnoeuropejskiej. Ogrom ich cierpień, heroiczna wierność i wytrwałość w walce o zachowanie najwyższych wartości ludzkich, narodowych i chrześcijańskich zasługują na głęboki szacunek i zobowiązują nas do niesienia pomocy tym narodom. Pragnę podkreślić wielką rolę, jaką odegrała tu Polonia krajów wschodnich. Dzisiaj otwierają się możliwości, abyśmy dzielili się z naszymi pobratymcami bogactwem, które stało się już naszym udziałem. Taką wspaniałomyślną wymianę darów – sadzę – trzeba i tu wykorzystać i konkretnie zastosować. Polska leży na skrzyżowaniu dróg Eurazji, co zmusza niejako Polaków do patrzenia daleko na Zachód i na Wschód, a zarazem do pielęgnowania tego wszystkiego, co tworzy naszą Tożsamość kulturową.
Mówiąc o kulturze, oczywiście mam ciągle na myśli kulturę chrześcijańską jako wspólne dobro Europy. W Polsce i w innych krajach słowiańskich kultura zachowała się w swej chrześcijańskiej formie. I tak pojęta kultura stanowi korzenie Europy i była tej Europy najpiękniejszym darem dla świata. A teraz trzeba na nowo wartość i piękno tej kultury ukazać Europie, i nie tylko Europie. Byłoby to najwspanialszym darem, jakim Polska i kraje słowiańskie mogłyby odwzajemnić się całej Europie i światu – u progu trzeciego tysiąclecia. Myślę, że do tego wielkiego dzieła reewangelizacji kultury może przyczynić się także Fundacja.
Drodzy bracia i siostry! Dziękuję wam z serca za to wspólne spotkanie. Obecność wasza jest świadectwem gotowości w służbie dla dobra Kościoła w naszej Ojczyźnie i w krajach waszego zamieszkania. Niech Bóg wynagrodzi swymi łaskami wszystkich bez wyjątku, którzy pieczę sprawują nad Fundacją. Przekażcie moje słowa wdzięczności, a także moje pozdrowienia i błogosławieństwo waszym rodzinom i najbliższym, waszym środowiskom, których jesteście reprezentantami, a również tym, którzy nie mogli być tu razem z nami. Wszystkich ofiarodawców i całą Polonię na Zachodzie i Wschodzie polecam opiece Matki Najświętszej. Słowami Psalmisty proszę Pana Boga, aby „dobroć Jego była nad nami i aby wspierał pracę i dzieło rąk naszych” (por. Ps 90[89], 17).
Proszę księży kardynałów i księży arcybiskupów, aby udzielili wraz ze mną błogosławieństwa wszystkim tu obecnym.
(10-lecie Fundacji Jana Pawła II Watykan, 26 września 1991 roku)
Nie ustawajcie w tym dobrym dziele. Przemówienia papieskie do Fundacji Jana Pawła II
Fundacja Jana Pawła II &Ośrodek Dokumentacji i Studium Pontyfikatu Jana Pawła II, Rzym 2012
