W dniu, w którym ogłosił błogosławionymi Jana XXIII i Piusa IX, papież Wojtyła zauważył, że świętość urzeczywistnia się w historii i dlatego każdy święty podlega „ograniczeniom” oraz „uwarunkowaniom” typowym dla człowieczeństwa swoich czasów. Teraz ta uwaga odnosi się również do niego, do Jana Pawła II, i prawdopodobnie ktoś zauważył to podczas procesu kanonizacyjnego.
To jest właśnie nauczanie, jakie Karol Wojtyła nam przekazał przez swoje osobiste świadectwo. Powiedział nam, że ludzkie ograniczenia nie są jednak ograniczeniami dla Bożej dobroci i Bożego miłosierdzia, a więc dla możliwości, jaką On ofiaruje wszystkim swoim stworzeniom, by w sposób wolny wniosły swój wkład w pełne urzeczywistnienie Jego dzieła zbawienia. Zatem świętość jako „wysoka miara zwyczajnego życia chrześcijańskiego”. Określając ją w tych słowach w Novo millennio ineunte, Karol Wojtyła nieświadomie nakreślił, ukazał swoje własne życie.
Za zgodą Ks. Kard. Stanisława Dziwisza – „U boku Świętego”
Wydawnictwo Św. Stanisława BM. Kraków 2013
