Młodzi odkrywali sprawy duchowe i interesowali się nimi. Przybywali masowo, aby posłuchać Papieża, przyciągnięci jego słowami wymagającymi, bez taryfy ulgowej, a to zaproszenie – którego nie słyszeli od nikogo innego, często ani w rodzinie, ani w parafii – prowadziło ich do pójścia pod prąd, nawet do stawania się świętymi.
A jednak biskupi nie zawsze rozumieli to młodzieńcze przebudzenie. Dwa episkopaty, amerykański i francuski, starały się odradzić Papieżowi obchody Światowych Dni Młodzieży w ich krajach. Ponieważ – mówili – są to kraje zlaicyzowane, ponieważ jest lato, ponieważ na nabożeństwach będą pustki, ponieważ, ponieważ…
Z woli Ojca Świętego jednak Światowe Dni Młodzieży odbyły się w Denver w 1994 oraz w Paryżu w 1997 roku, i okazały się wielkim sukcesem. Co więcej, niektórzy mówią, że odrodzenie religijne we Francji zaczęło się właśnie od tego spotkania Jana Pawła II z młodymi. Tak. Często nie potrafiono odczytywać, a czasem i dzisiaj nie odczytuje się rzeczywistości Kościoła ukazywanego powierzchownie, zbyt po dziennikarsku.
Za zgodą Ks. Kard. Stanisława Dziwisza – „U boku Świętego”
Wydawnictwo Św. Stanisława BM. Kraków 2013
