Kiedy wybuchły pewne spektakularne afery (Groër w Wiedniu w 1995 r., Paetz w Poznaniu w 1999 r., Law w Bostonie w 2001 r.), Papież był już stary, a jego otoczenie oszczędzało go, szczególnie w sprawie natarczywych plotek o kontrowersyjnej postaci ojca Maciel, założyciela zgromadzenia Legioniści Chrystusa – samo będąc podzielone: niektórzy kardynałowie, tacy jak Sodano, Re lub Castrillón Hoyos, chcieli rozwiązywać te skandale „wewnętrznie” w poszczególnych diecezjach, podczas gdy kardynał Ratzinger, prefekt Kongregacji ds. Doktryny Wiary usiłował przekonać Jana Pawła II do podjęcia tej kwestii, co też on uczynił w 2001 roku …
„W dzisiejszych czasach jesteśmy głęboko wstrząśnięci grzechami niektórych naszych braci, którzy zdradzili łaskę otrzymaną przez święcenia, ulegając najgorszym przejawom Zła. Te ogromne skandale rzucają cień podejrzenia na wszystkich innych kapłanów. (…) Kościół wyraża troskę o ofiary i stara się odpowiedzieć w duchu całej prawdy i sprawiedliwości na każdą bolesną sytuację … ”
(Jan Paweł II; List do kapłanów na Wielki Czwartek 2002)
„W kapłaństwie i życiu religijnym nie ma miejsca dla nikogo, kto mógłby skrzywdzić młodych ludzi!” (…) Te nadużycia seksualne są słusznie uważane przez społeczeństwo za zbrodnię i straszny grzech w oczach Boga! „
(Jan Paweł II; Przemówienie do amerykańskich biskupów, 23 kwietnia 2002 r.)
„… biskup jest zobowiązany… do szybkiej interwencji, zgodnie z ustalonymi standardami kanonicznymi,… zarówno w celu naprawy skandalu, jak i przywrócenia sprawiedliwości w zakresie ochrony ofiar i niesieniu im pomocy ”
(Jan Paweł II; Adhortacja „Pastores Gregis”, październik 2003)
Za zgodą Bernarda Lecomte „Świat według Jana Pawła II”;
Wydania Tallandier, Paryż 2018
