Drodzy Bracia i Siostry, umiłowani Rodacy!
Podczas pierwszej audiencji dla pielgrzymów z Polski oraz ze środowisk polonijnych obecnych w Rzymie z okazji inauguracji mojego pontyfikatu zaprosiłem moich rodaków do odwiedzenia mnie w Rzymie. Zaproszenie to ponawiałem później wielokrotnie. Wiadomo bowiem, jak głębokie są historyczne związki naszego narodu z Rzymem.
Teraz, gdy za przedziwnym zrządzeniem Opatrzności na rzymskiej stolicy Piotra zasiada Polak, wydaje się rzeczą oczywistą, iż te zakorzenione w historii więzy naszego Kościoła i narodu Rzymem powinny doznać szczególnego pogłębienia i nabierać takich wymiarów, jakie odpowiadają naszym czasom, dzisiejszym potrzebom Kościoła powszechnego, Kościołów lokalnych, w danym zaś wypadku potrzebom Kościoła w Polsce, a także naszego narodu i kraju, potrzebom duchowym każdego pielgrzyma, który tu przybywa. Kościół, „który jest w Rzymie”, założony przez świętych apostołów Piotra i Pawła, wyrosły z ich świadectwa, z ich krwi męczeńskiej, pragnie zawsze, według słów Ignacego z Antiochii, „przewodniczyć w miłości”. Pragnie – zgodnie ze swoją misją – przewodniczyć w miłości całemu Kościołowi powszechnemu i wszystkim jego częściom, aż „po krańce ziemi”, a także wszystkim ludziom dobrej woli.
(Audiencja z okazji poświęcenia Domu Polskiego. Watykan 7 listopada 1981 roku.)
„Nie ustawajcie w tym dobrym dziele – Przemówienia papieskie do Fundacji Jana Pawła II”
Fundacja Jana Pawła II &Ośrodek Dokumentacji i Studium Pontyfikatu Jana Pawła II, Rzym 2012
