Gdy na ulicach spotykał ludzi skarżących się na swoje cierpienia, dla ich pocieszenia do podtrzymywania na duchu za pomocą pełnego miłości mądrego i ludzkiego słowa, wolał gromadzić młodzież w Oratorium, swoim prawdziwym wynalazku! Uczynił z niego miejsce radosnego spotkania, szkołę formacji, ośrodek promieniowania sztuki. W Oratorium św. Filip, obok kultywowania religijności w jej zwyczajnych i nowych sposobach wyrażania zaangażowania się także w reformowanie i podnoszenie sztuki, doprowadzając ją na powrót do służenia Bogu i Kościołowi. Przekonany o tym, że piękno prowadzi do dobra, wprowadził do swojego zamysłu wychowawczego wszystko, co miało znamię artyzmu. I on sam staje się mecenasem różnych ekspresji artystycznych, popierając wszystkie inicjatywy zdolne prowadzić do tego, co prawdziwe i dobre. Wyrazisty i oryginalny był wkład, jaki św. Filip potrafił wnieść do muzyki religijnej, pobudzając ją do wzniesieniu się od powierzchni tylko przyjemności do poziomu dzieła odnawiającego i krzepiącego ducha. To za jego podnietą muzycy i kompozytorzy rozpoczęli reformę, która w Per Luigi Palestrinie osiągnęła najwyższy szczyt.
Święty Filip, człowiek miły i szlachetny, święty, czysty i pokorny, apostoł czynny i kontemplacyjny, niech pozostanie stałym wzorem dla członków Kongregacji Oratorium! On przekazuje wszystkim oratoriom program i styl życia, które jeszcze dzisiaj zachowują szczególną aktualność.
Tak zwany „czworobok” – pokora, miłość, modlitwa i radość – pozostaje zawsze najbardziej solidną postawą, na której wspiera się budowla wewnętrzna własnego życia duchowego. Jeżeli będą potrafili podążać za przykładem swojego Założyciela, oratorianie będą w dalszym ciągu spełniać znaczną rolę w wydarzeniach Kościoła.
Zachęcam przeto wszystkich synów i córki świętego Filipa Neri, aby zawsze byli wierni powołaniu oratoriańskiemu, szukając Chrystusa, trwając przy nim wytrwale i stając się szlachetnymi siewcami radości pośród młodych, często kuszonych przez nieufność i zniechęcenie. Jest mi miło, wraz z tymi zachętami, błagać św. Filipa Neri o opiekę z nieba nad całą Wspólnotą Oratoriańską, wyrażając życzenia, aby obchody jubileuszowe stały się okazją do pobudzającego do czynu odkrywania postaci i dzieł tego szczególnego świadka Chrystusa, który u schyłku tego wieku może tak wiele jeszcze nauczyć chrześcijan zaangażowanych w nową ewangelizację. Do tych życzeń dołączam specjalne Błogosławieństwo Apostolskie, którego z serca udzielam członkom Konfederacji Oratorium oraz wszystkim, którzy czerpią z duchowości „Radosnego Świętego”.
Z Watykanu, 7 października 1994 r.
Jan Paweł II
