„Kolejne pokolenia rozpoznawały w Kazimierzu sprawiedliwego władcę, odznaczającego się takimi cnotami jak sprawiedliwość, umiłowanie Ojczyzny i poddanego ludu, mądrość, długomyślność i duch służby. Dlatego chętnie stawiały go za wzór dla piastujących rządy w państwie, a ci brali go sobie za patrona. Właśnie przez wzgląd na tę miłość do swego narodu dostrzegały w nim również wielkiego opiekuna, także tych, którzy podlegają władzy. Dziś, na początku dwudziestego pierwszego wieku, mimo iż tak bardzo zmieniły się realia społeczne, ten wzór i ten patronat nie tracą swej aktualności. Dałby Bóg, aby sprawujący władzę byli wpatrzeni na wzór św. Kazimierza, a wierni szukali w nim oparcia!”.
Jan Paweł II
Święto św. Kazimierza, królewicza obchodzone jest 4 marca każdego roku. To ważne święto dla Polski, gdyż św. Kazimierz jest jednym z najbardziej znanych polskich świętych.
Kazimierz urodził się w 1458 roku w Krakowie jako syn króla Kazimierza IV Jagiellończyka. Wychowany został w rodzinie królewskiej, ale od najmłodszych lat kładziono nacisk na jego religijne wychowanie. Już jako młody człowiek był znany z gorliwości religijnej i troski o biednych.
Po śmierci ojca w 1492 roku, Kazimierz odmówił korony i zrezygnował z życia na dworze. Zamiast tego zajął się modlitwą, ascetycznym życiem oraz pomaganiem biednym i chorym. Zmarł w 1484 roku w wieku 25 lat, a już wkrótce po jego śmierci zaczął być czczony jako święty.
Dzisiaj, w dniu jego święta, Polacy odprawiają msze w kościołach pod wezwaniem św. Kazimierza oraz organizują różne uroczystości i wydarzenia kulturalne. To także dobry moment, by przypomnieć sobie jego życie i przesłanie – skromność, miłość bliźniego i głęboka wiara to wartości, które zawsze pozostaną aktualne.
W tym dniu możemy też modlić się o jego wstawiennictwo w naszych sprawach i prosić o siłę, by naśladować jego przykład w codziennym życiu.
