„Błogosławiona, która uwierzyła” (Łk 1,45): w tajemnicy Wcielenia Maryja antycypowała wiarę eucharystyczną Kościoła. Kiedy w momencie Nawiedzenia nosi w swoim łonie Słowo, które stało się ciałem, staje się niejako „tabernakulum” — pierwszym „tabernakulum” w historii — w którym Syn Boży, niewidzialny jeszcze dla oczu ludzi, oddaje się adoracji Elżbiety, nieomal „promieniując” swoim światłem oczami i głosem Maryi. A ekstatyczne spojrzenie Maryi, kontemplującej oblicze dopiero co narodzonego Chrystusa i obejmującej Go w ramionach, czyż nie jest wzorem niezrównanej miłości, która powinna inspirować każdą naszą komunię eucharystyczną?
(…) W pewnym sensie Maryja praktykowała swoją wiarę eucharystyczną jeszcze przed ustanowieniem Eucharystii, przez sam fakt, że ofiarowała swoje dziewicze łono dla wcielenia Słowa Bożego. Chociaż Eucharystia odnosi się do męki i zmartwychwstania, sytuuje się jednocześnie w ciągłości z Wcieleniem. W chwili Zwiastowania, Maryja poczęła Syna Bożego w samej fizycznej prawdzie Ciała i Krwi, antycypując w Niej to, co do pewnego stopnia urzeczywistnia się sakramentalnie w każdym wierzącym, który pod postaciami chleba i wina przyjmuje Ciało i Krew Chrystusa Pana.
Istnieje zatem głęboka analogia między fiat, jakim Maryja odpowiada na słowa Anioła i amen, które wypowiada każdy wierny, przyjmując Ciało Chrystusa.
Jan Paweł II; „O Eucharystii w życiu Kościoła” , 17 kwietnia 2003
Na podstawie : « Les grands textes du pontificat » ; éditions du Jubilé 2005
