Dzisiaj przypowieść o bogaczu i żebraku pomaga nam spojrzeć głębiej na zadania i cele Fundacji Jana Pawła II, powołanej do życia czterdzieści lat temu, w pierwszych latach pontyfikatu Patrona.
Podkreślmy w tym kontekście, że nie powinniśmy dzielić ludzi na bogaczy i żebraków, choć świadomi jesteśmy ogromnych dysproporcji istniejących w dzisiejszym świecie, w którym pogłębia się przepaść między tymi, którzy mają wszystko i tymi, którzy nic nie mają. W pewnym sensie każdy człowiek, nawet jeśli nic nie posiada, może ubogacić drugiego człowieka swoim człowieczeństwem, swoją wrażliwością i współczuciem, swoją dobrocią i mądrością serca. Z kolei nikt z nas nie jest samowystarczalny. Potrzebujemy innych. Nie wystarczy pełne pieniędzy konto bankowe, by nie odczuwać dojmującej samotności i pustki życia. Tylko doświadczenie miłości i okazywanie miłości bliźnim nadaje sens naszemu życiu i zbliża nas do Boga, którego imieniem jest miłość.
Dziękujemy dziś Bogu za podjętą przed laty opatrznościową decyzję stworzenia papieskiej Fundacji. Zrodziła ona sporo dobrych i wielorakich owoców. Fundacja wniosła i nadal wnosi wkład w utrwalanie i przekazywanie dziedzictwa nauczania i stylu służby Jana Pawła II. Zdajemy sobie sprawę, że spuścizna jego pontyfikatu będzie ważna dla następnych pokoleń, by w jej świetle mogły podejmować nowe wyzwania, przed jakim zawsze będzie stawał Kościół, odpowiadając na głębokie pytania ludzkości.
Istotną formą działalności Fundacji jest stypendialny system dla młodzieży z krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Troska o pogłębioną formację intelektualną i duchową młodego pokolenia jest najlepszą inwestycją w przyszłość społeczeństw, które w przeszłości doświadczyły dewastujących skutków totalitarnej ideologii i rządów, a dziś zmagają się z nowymi wyzwaniami. Mamy na myśli dramat narodu ukraińskiego, stawiającego bohaterski opór rosyjskiej agresji. Wierzymy głęboko, że z tego krańcowo trudnego doświadczenia zrodzi się Ukraina jeszcze bardziej zjednoczona i solidarna.
Działalność Fundacji pomaga nie tylko tym, których ona bezpośrednio wspomaga. Fundacja – i może się to wydawać paradoksem – pomaga również tym, którzy ją wspierają swoją ofiarnością i angażują się w realizację jej celów w wielu kołach i ośrodkach w różnych częściach świata. W ten sposób Fundacja daje im poczucie uczestnictwa w ważnym dziele Kościoła i możliwość czynienia dobra w szerszym zakresie, wykraczania poza granice społeczności, w jakiej żyją. Fundacja chce promieniować, docierać ze słowem prawdy do różnych środowisk, niosąc przesłanie miłości i pokoju, w duchu swego Patrona – świętego Jana Pawła II.
Watykan, Bazylika św. Piotra, 25 IX 2022 r
