Rok 1981 był potężnym zrywem społeczeństwa francuskiego w dziele „Gwiazdka dla Polaków’- „Un Noël pour les Polonais”
Zbliżała się Gwiazdka 1981 roku, paryżanie obserwując ówczesną sytuację przypomnieli sobie, że także oni w przeszłości doznali głodu tak jak Polacy. Paryż chciał się przyczynić do tego, aby Polacy nie świętowali Bożego Narodzenia w ubóstwie i zapomnieniu. Stąd też ówczesny Burmistrz Jacques Chirac wraz z konsulem Paryża, zaapelowali do serc Paryżan i poprosili ich, aby w sobotę 12 grudnia 1981 roku, przynieśli dary pierwszej potrzeby, szczególnie chodziło o żywność, które po zbiórce miały być wysłane prosto do Polski samolotem i rozdawane w Wigilię Bożego Narodzenia.
Kiedy następnego dnia 13 grudnia w Polsce został ogłoszony stan wojenny spontanicznie powstał zryw wśród polaków i francuzów. Do zrywu tego natychmiast przyłączyli się także dzisiejsi członkowie naszego Koła Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II we Francji – mianowicie p. dr Christine Edmund Tomkiewiczowie, p. Henryk Rogowski delegat Stowarzyszenia PFJPII we Francji w zarządzie Głównym FJPII w Rzymie, p. Florian Junosza Załuski, wice Prezes, pani Christine Rogowska.
Już 14 grudnia francuskie radia podały, że tylko w samym Paryżu zebrano 154 ton różnych towarów – żywności, leków itp. oraz 500.000 franków. Wiele miast na prowincji włączyło się do tej akcji. Razem zebrano ponad 1.150 ton. Wśród przynoszących paczki przeważali ludzie pracy, często przychodzili z dziećmi, a poważny odsetek ofiarodawców stanowili emeryci, o których Pismo święte mówi, że złożyli „wdowi grosz”.
Ogromnym wsparciem w akcji była rozgłośnia radiowa Europe n.1 z ogromnym zaangażowaniem Pierre Bellemare.
W kolejnych dniach odleciał samolot z lotniska Roissy z pełnym ładunkiem żywności, leków pierwszej potrzeby oraz z panem Bernard Billaud, dyrektorem Gabinetu Jacques Chirac oraz sekretarzem panem Philippe Orengo na pokładzie.
Tymczasem Burmistrz Paryża razem z radnymi miasta Paryża, odwiedzał wszystkie merostwa, aby osobiście podziękować Paryżanom, którzy zaangażowali się w akcję pomocy Polakom. Także Polska Misja Katolicka we Francji z Księdzem Prałatem Zbigniewem Bernackim na czele, oraz przy współpracy panów Henryka Rogowskiego i Floriana Junosza-Załuskiego, zorganizowali w poszczególnych ratuszach, występy polonijnych artystów, aby podziękować Francuzom za ich tak wspaniałą postawę. Wystąpiły polskie zespoły folklorystyczne okręgu paryskiego, chór kościelny, zespół KSMP z Paryża, Wici z Argenteuil, oraz inni artyści tak jak pianista Marian Marczak i młody Bernard Szczerba. Stanisław Gaczoł, polski poeta recytował na przemian wiersze francuskie i polskie opiewające umiłowanie wolności narodu polskiego.
Po zakończeniu akcji w poszczególnych merostwach, ksiądz Rektor Zbigniew Bernacki podejmował w lokalach Polskiej Misji Katolickiej członków zespołów artystycznych oraz przedstawicieli miasta Paryża z p. Bernard Billaud, dyrektorem gabinetu burmistrza J. Chirac, by złożyć podziękowanie za pięknie udaną akcję na rzecz Polaków.
W ciągu grudnia akcje się toczyły dalej. Ksiądz Rektor Zbigniew Bernacki poprosił pana Edmunda Tomkiewicza o zmobilizowanie polskich lekarzy, aby mogli bezpłatnie leczyć chorych przybywających z Polski. Około 12 lekarzy przystąpiło do akcji przyjmując potrzebujących chorych w dni wolne od pracy.
Koordynatorami Gwiazdki dla Polaków razem z Ratuszem Paryża i jego merem Jacques Chirac, Polską Misją Katolicką w Paryżu z księdzem Rektorem Zbigniewem Bernackim, byli pan Henryk Rogowski oraz pan Florian J. Załuski.
Paryż, dnia 14 grudnia 2021 Florian Junosza-Załuski
Ambasada RP |
Zaproszenie na wieczorne spotkanie 13 grudnia 2021 w 40 rocznicę rozpoczęcia akcji humanitarnej w Polsce w latach 1981-1982
Szanowny Panie Ambasadorze,
Dziękując za miłe zaproszenie na spotkanie z okazji 40. rocznicy rozpoczęcia wielkiej akcji humanitarnej w Polsce w latach 1981-1982, z przykrością informuję, że nie mogę wziąć w nim udziału ze względu na zobowiązania zawodowe, wynikające z moich obowiązków Radcy Stanu, które uniemożliwiają mi przyjazd do Paryża 13 grudnia.
Tym bardziej żałuję, że pracując bezpośrednio nad realizacją i konkretyzacją tej pomocy humanitarnej, pod kierownictwem prezydenta Jacques Chirac, z Bernard Billaud, ówczesnym dyrektorem jego gabinetu, mam przejmujące wspomnienia, w których mieszają się bardzo ważne momenty i osobistości:
– postać ks. Zbigniewa Bernackiego, ówczesnego rektora Polskiej Misji Katolickiej, z którym dużo współpracowaliśmy,
– Pierre Bellemare, za pośrednictwem, którego radio Europe 1 nagłośniło na cały kraj naszą humanitarną akcję,
– polska przestrzeń powietrzna monitorowana przez myśliwce, które eskortowały nasze dwa samoloty transportowe Air France aż do lądowania w Warszawie,
– obecność uzbrojonych żołnierzy wokół naszych samolotów po wylądowaniu,
– negocjacje dotyczące rozładunku,
– przybycie Ambasadora Francji,
– przejazd przez Warszawę w stanie wojennym,
– monitorowanie prawidłowego przekazywania darów waszym dzielnym rodakom,
– niezapomnianą wizytę u J.E. Prymasa Polski Kardynała Józefa Glempa,
– wiadomość o wykonanej misji wysłana z Ambasady Francji do burmistrza Paryża,
– przede wszystkim duma z tego, że mogłem przyczynić się do wyrażenia solidarności tak wielu Francuzów z odważnym narodem, kochającym wolność, zachowującym godność w okresie wielkiej próby, silnym w wierze, bogatym w nadzieje na przyszłość w mrocznej godzinie stanu wojennego, ogłoszonego na kilka godzin przed naszym przybyciem…
Jest mi niezmiernie przykro, że nie mogę przybyć 13 grudnia. Niestety będę musiał zadowolić się duchową obecnością z Państwa gośćmi, ale zapewniam Pana, Panie Ambasadorze, że będzie to dla mnie chwila radości – pomimo odległości.
Proszę przyjąć, Panie Ambasadorze, wyrazy mojego najwyższego szacunku,
Philippe Orengo, Radca Stanu Księstwa Monako
