Ojciec Święty stale wspominał pielgrzymkę na „Wzgórze Krzyży” na Litwie,(7 IX 1993) w pobliżu miejscowości Szawle.
Pierwsze krzyże zatknięto tam po powstaniu przeciw Rosji w 1863 roku, a potem tradycję tę kontynuowano, szczególnie podczas okupacji sowieckiej. Komuniści dewastowali wzgórze, a następnego dnia Litwini ponownie pokrywali je krzyżami. I tak było przez lata.
Jeden z nich poświęcony był pamięci zamachu na jego życie. Z wielkim smutkiem w oczach szeptał: „Świat powinien przybyć tutaj i zobaczyć ten dowód wiary i męczeństwa Litwy”.
Jan Paweł II potrafił odczytać te tragiczne karty historii w kontekście Bożej Opatrzności. Kraje nadbałtyckie nareszcie wyzwoliły się spod obcego jarzma, a on po raz pierwszy mógł skierować swe kroki do miejsc, które wcześniej były oficjalnie wcielone do Związku Radzieckiego. Przede wszystkim zaś tysiące krzyży pokrywające wzgórze były symbolem ludzkiej nadziei, która przy ufności Bogu i ludzkiej odwadze pewnego dnia musiała się urzeczywistnić. Skoro było to możliwe w przeszłości, pomimo okrucieństwa tamtych prześladowań, możliwe to będzie również w przyszłości.
Za zgodą ks. kardynała Stanisława Dziwisza – „Świadectwo”.
Wydawnictwo TBA komunikacja marketingowa . Warszawa 2007 r
