Jan Paweł II napisał to również w swoim testamencie. Napisał, że Sobór był „wielką sprawą” jego pontyfikatu. Napisał o jego aktualności i doniosłości, z przekonaniem podkreślając, że nowe pokolenia długo jeszcze będą czerpać z jego bogactwa.
Również w tym zakresie, przede wszystkim w tym, pozostaje dziedzictwo, które należy podejmować i rozwijać. Karol Wojtyła uczestniczył w Soborze jako biskup, a potem jako papież żył nim w swoim nauczaniu, w swojej misji pasterskiej, przez podróże oraz intensyfikując zaangażowanie Kościoła – w roli protagonisty w coraz bardziej uniwersalnym wymiarze – w obronę praw człowieka, w szczególności wolności religijnej, w dialog zarówno ekumeniczny z innymi Kościołami chrześcijańskimi, jak i w dialog międzyreligijny, zwłaszcza z judaizmem i islamem. A także angażując się na polu walki o sprawiedliwość, pokój, krzewienie nowego porządku międzynarodowego. (…) Z realizacją Soboru, z przyszłą reformą, związany jest projekt Kościoła, jaki Jan Paweł II zaczął nie tylko kreślić, ale także żyć nim konkretnie w swojej posłudze.
Za zgodą Ks. Kard. Stanisława Dziwisza – „U boku Świętego”
Wydawnictwo Św. Stanisława BM. Kraków 2013
