Dokładnie 42 lata temu 16 października 1978 roku, na Stolicę Piotrową został wybrany człowiek „ z dalekiego kraju” – Karol Wojtyła, od tego dnia Papież Jan Paweł II. 27- letni Pontyfikat Jana Pawła II zapisał się znacząco nie tylko w historii Kościoła, ale całego świata. Także 16 października, tylko ze 3 lata później w 1981 roku, sam Jan Paweł II powołał „Fundację Jana Pawła II”, która działa po dzisiejszy dzień szerząc Jego nauczanie na całym świecie. Tak więc, 16 października jest podwójną okazją do uroczystego świętowania.
Z racji tak doniosłych Uroczystości Fundacja Jana Pawła II zorganizowała uroczystą przy ołtarzu relikwii św. Jana Pawła II w Bazylice św. Piotra, Mszę św. pod przewodnictwem Jego Eminencji Ks. Kardynała Stanisława Ryłko, Przewodniczącego Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II, który na zakończenie wygłoszonej homilii zwrócił się do licznie zebranych w koncelebrze kapłanów jak i wiernych, takimi słowami:
„Ale w szczególny sposób pragniemy dzisiaj na nowo usłyszeć z jego ust owo: “Nie lękajcie się!…”, którym nas porwał na Placu św. Piotra w dniu inauguracji swego Pontyfikatu w 1978 roku… Pragniemy, aby nam przypomniał, iż w tym świecie, w którym zło zdaje się być silniejsze od dobra, fałsz od prawdy, ostatnie słowo należeć będzie do Chrystusa, jedynego Odkupiciela człowieka…
Święty Janie Pawle II, przewodniku na drogach wiary w naszych trudnych czasach, módl się za nami!…”
Oto pełny teks kazania:
1. Stulecie urodzin św. Jana Pawła II przenosi spontanicznie naszą myśl do Jego rodzinnych Wadowic, gdzie – jak sam powiedział – wszystko się zaczęło: i życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła, i teatr się zaczął, zaczęły się wielkie przyjaźnie, które trwały całe życie przyszłego Papieża. Zaczęło się także powołanie.
Pan prowadził Karola Wojtyłę od samego początku trudną i wymagającą drogą. W wieku 9 lat stracił matkę. Potem umiera Jego starszy brat Edmund – niezwykle uzdolniony młody lekarz (26 lat!), na chorobę zakaźną w szpitalu w Bielsku Białej. W czasie wojny, w Krakowie, w roku 1941 umiera Jego umiłowany ojciec. W wieku 21 lat Karol zostaje na świecie sam…
Studia na polonistyce, potem wybór powołania kapłańskiego, tajne seminarium duchowne u boku Arcybiskupa Sapiehy, święcenia kapłańskie w 1946 roku, studia w Rzymie i powrót do diecezji: parafia w Niegowici, praca naukowa i duszpasterstwo studentów przy parafii św. Floriana w Krakowie.
W roku 1958 zostaje mianowany Biskupem Pomocniczym (miał zaledwie 38 lat!), a w 1964 zostaje Arcybiskupem Krakowskim w wieku 44 lat. Uczestniczy we wszystkich sesjach Soboru Watykańskiego II w sposób bardzo aktywny (Konstytucja Gaudium et spes!).
Podczas konklawe 16 października 1978 roku zostaje wybrany Następcą św. Piotra i przyjmuje imię Jan Paweł II – Papież z dalekiego kraju, pierwszy Papież Słowianin i później 27 lat jego Pontyfikatu (jeden z najdłuższych pontyfikatów w historii papiestwa), który wycisnął głębokie znamię na życiu Kościoła, świata i Polski. Tak w telegraficznym skrócie przedstawia się niezwykle bogate życie św. Jana Pawła II.
Dnia 2 kwietnia 2005 powrót do Domu Ojca, który napełnił nas wszystkich tak wielkim bólem. A potem radością z beatyfikacji w roku 2011 (Benedykt XVI) oraz kanonizacja w roku 2014 (Franciszek). A 7 maja br Arcybiskup Marek Jędraszewski otworzył uroczyście w Wadowicach proces beatyfikacyjny obydwojga rodziców Jana Pawła II: Emilii z Kaczorowskich i Karola Wojtyły.
2. Przypatrzmy się teraz bliżej tej niezwykle fascynującej postaci. Św. Jan Paweł II to przede wszystkim człowiek niezłomnej wiary. Homo Dei – Boży człowiek! Człowiek wielkiej modlitwy i kontemplacji, cały zanurzony w Bogu. Gdy się modlił, przenosił się całkowicie w inny, Boży wymiar. I to się czuło! Wielu ludzi nawracało się widząc go zatopionego w modlitwie.
Tak, Jan Paweł II to człowiek wielkiej modlitwy, ale i wielkiego czynu. Niezmordowany pielgrzym Ewangelii, który przemierzył wzdłuż i wszerz wszystkie kontynenty. «Otwórzcie drzwi Chrystusowi! Nie lękajcie się! Chrystus wie co jest w człowieku. Tylko On jeden to wie.» To był podstawowy program jego pontyfikatu. Nie oszczędzał się! Był cały dla Boga i cały dla ludzi. Odbył 104 podróże apostolskie do 138 krajów świata. Wygłosił około 3000 przemówień. Wiele milionów ludzi miało okazję spotkać Go osobiście i słuchać Jego słów wypowiedzianych w ich własnym języku. Był autorem 14 encyklik i 14 adhortacji posynodalnych. San zwołał 15 Synodów Biskupów.
Jan Paweł II to dobry samarytanin, który pochylał się z miłością nad ranami współczesnej ludzkości. Stawał się głosem tych co nie mają głosu. Upominał się o prawa do godności i do wolności tych, którzy tych praw byli pozbawieni. Pragnął, aby Europa mogła oddychać obydwoma płucami – na Zachodzie i na Wschodzie…
Jan Paweł II był prawdziwym prorokiem naszych czasów: odważnie upominał się o respektowanie podstawowych praw ludzkich, ale także – i przede wszystkim – praw Boskich w świecie. Jak każdy prorok, był dla wielu środowisk niewygodny, gdyż nie bał się głosić prawdy. Zapłacił za to wysoką cenę, gdy w pamiętnym roku 1981 dosięgła Go na Placu św. Piotra kula zamachowca.
Jan Paweł II to Papież, który wprowadził Kościół w trzecie tysiąclecie ery chrześcijańskiej. Papież Wielkiego Jubileuszu Roku 2000.
Jan Paweł II to świadek Krzyża Chrystusowego w świecie, który Krzyż odrzuca, Krzyżem się gorszy. Papież naznaczony krzyżem cierpienia, choroby i wreszcie starości, których się nie wstydził i ich nie ukrywał, przeżywając je z godnością na oczach całego świata, wierny swojej misji aż do końca. Mówił: “Z Krzyża się nie schodzi…”
I wreszcie Jan Paweł II to wielki apostoł Bożego Miłosierdzia. Głoszenie światu Boga bogatego w miłosierdzie było linią przewodnią całego jego pontyfikatu. I to nie był przypadek, iż powrócił do domu Ojca w wigilię uroczystości Bożego Miłosierdzia w 2005 roku. To On w łagiewnickim Sanktuarium Jezusa Miłosiernego i św. Siostry Faustyny w roku 2002, zawierzył świat Bożemu Miłosierdziu, a słowa tego zawierzenia w kontekście szalejącej dzisiaj w świecie pandemii nabierają szczególnej wymowy. Uczył nas, iż w czasach dziejowych doświadczeń jedynym i ostatecznym źródłem nadziei dla człowieka jest Boże miłosierdzie. Jest ufne wołanie o Boże Miłosierdzie!…
Dzisiaj, 16 października – w 42 rocznicę wyboru Jana Pawła II na Piotrowego Następcę i w roku stulecia Jego urodzin – uświadamiamy sobie jeszcze raz jak wielkim darem jest dla nas św. Jan Paweł II – darem na te trudne czasy. Darem i równocześnie zadaniem! On nas ciągle niepokoi i budzi nasze sumienia. Jesteśmy jego wielkimi dłużnikami. I pytamy: jak mamy spłacać ten wielki dług jaki zaciągnęliśmy wobec Niego. Odpowiedź jest prosta: w czasach totalnego zamętu, w jakich żyjemy, trzeba nam z jeszcze większym poczuciem odpowiedzialności, z jeszcze większą uwagą, wsłuchiwać się w Jego głos i w jego nauczanie. Trzeba nam uczyć się od niego niezłomnej odwagi w głoszeniu i obronie prawdy Ewangelii, kiedy tak wiele wrogich sił jej się sprzeciwia.
Ale w szczególny sposób pragniemy dzisiaj na nowo usłyszeć z jego ust owo: “Nie lękajcie się!…”, którym nas porwał na Placu św. Piotra w dniu inauguracji swego Pontyfikatu w 1978 roku. Pragniemy, aby nam przypomniał, iż w tym świecie, w którym zło zdaje się być silniejsze od dobra, fałsz od prawdy, ostatnie słowo należeć będzie do Chrystusa, jedynego Odkupiciela człowieka.
Święty Janie Pawle II, przewodniku na drogach wiary w naszych trudnych czasach, módl się za nami!
