Św. Mateusz zgodnie z Ewangelią Marka, posiadał również imię drugie, mianowicie Lewi, natomiast ojcem Lewiego był Alfeusz. Etymologia kieruje jasno w kierunku hebrajskiego, jednego rozumienia imienia Mateusz, czyli „Mattanja” lub „Mattaj”, oznaczające nic innego, jak tylko „dar Jahwe”. Korzenie Mateusza tkwiły w Nazarecie w Galilei, będąc tam później pełniącym funkcje poborcy ceł oraz podatków w miejscowości Kafarnaum, które jest miasteczkiem handlowym jednym z większych, a mieszczących się nad jeziorem Genezaret. Jak wiadomo, Żydzi mieli w swej tradycji swoistą pogardę dla osób trudniących się poborem ceł, to w związku ze służbą takowych na rzecz co najmniej nielubianego Rzymu. Był to rodzaj pracy w służbie okupanta, czemu też trudno się dziwić. Ponadto „celnik” oznaczało rozumienie cokolwiek pejoratywne, jako osoba żądna zysku, czy też działająca nieuczciwie, nadwyrężająca przypadających jej uprawnień. Celnik był osobą niczym grzesznik, toteż celników traktowano jak pogan. Zastanawia z pewnością fakt, iż wyznawca judaizmu trudniący się tym zawodem był po prostu osobnikiem nieczystym, więc musiał poddawać się regularnym, a rytualnym obmyciom. Mateusz dla chrześcijan jest jednak przede wszystkim autorem niezwykle ważnej Ewangelii Nowego Testamentu, bowiem to dla nich, ale i dla nawróconych Żydów, napisał swe dzieło. Zawiera się w nim myśl przewodnia, mianowicie iż Jezus był oraz pełnił funkcje Syna Bożego, jako Mesjasz, natomiast Kościół jego autorstwa to królestwo boże na Ziemi. Mateusz według źródeł poniósł męczeńską śmierć w Etiopii, według innych zaś w Persji, będąc ścięty przez kata mieczem. Cerkiewna historiografia jest tu kluczowa, ponieważ podaje jako datę śmierci Mateusza rok 60, chociaż jest ona pewnie przybliżona.
Rozszerzona biografia św. Mateusza Mateusz w Nowym Testamencie
Wśród wczesnych naśladowców i apostołów Jezusa, Mateusz jest wspomniany w Ewangelii Mateusza (9: 9) i i (10: 3) jako celnik lub poborca podatkowy, który, mimo wszystko zdecydował się podążać za Jezusem. Jest także wymieniony wśród dwunastu apostołów, a to w Ewangelii Marka (3:18) oraz Łukasza (6:15). W fragmentach równoległych do Ewangelii Mateusza (9: 9) zarówno Marek (2:14), jak i Łukasz (5:27) opisują powołanie przez Jezusa tegoż właśnie poborcy podatkowego Lewiego, syna Alfeusza, ale Marek i Łukasz nigdy nie utożsamiają tego Lewiego z Mateuszem nazwanym jednym z dwunastu.
Wczesne życie Mateusza
Levi był Galileuszem z I wieku (prawdopodobnie urodzonym w Galilei, która wówczas nie była częścią Judei ani rzymskiej prowincji Iudaea), synem Alfeusza. Jako poborca podatkowy był piśmienny w języku aramejskim i greckim. Jego współżyjący Żydzi gardziliby nim w związku z faktem, iż robił to co uważano za współpracę z rzymskimi siłami okupacyjnymi.
Nieprawomyślny, goszczący Jezusa
Po swoim powołaniu Mateusz zaprosił Jezusa do domu na ucztę. Widząc to, uczeni w piśmie i faryzeusze krytykowali Jezusa za jedzenie z poborcami podatkowymi i grzesznikami. To skłoniło Jezusa do odpowiedzi: „Nie przyszedłem wezwać sprawiedliwych, ale grzeszników do pokuty”. (w Ewangelii wg. św. Marka – 2:17, jak również Łukasza – 5:32).
Głoszący dobrą nowinę
Nowy Testament zapisuje, że jako uczeń podążał za Jezusem i był jednym ze świadków Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia Jezusa. Wówczas uczniowie, w tym Mateusz pozostali w Jerozolimie głosząc tam, że Jezus był obiecanym Mesjaszem.
Męczennik
Późniejsi ojcowie Kościoła, tacy jak Ireneusz i Klemens Aleksandryjski twierdzą, że Mateusz głosił Ewangelię społeczności żydowskiej w Judei, zanim udał się do innych krajów. Starożytni pisarze nie są zgodni co do tego, które to dokładnie były kraje. Kościół rzymskokatolicki i Kościół prawosławny utrzymują tradycję, że Mateusz umarł jako męczennik, chociaż gnostycki heretyk Heracleon odrzucił tenże fakt już w II wieku.
Ewangelia Mateusza
Ewangelia Mateusza jest anonimowa: autor nie ma podpisu w tekście, a napis „według Mateusza” został dodany w drugim wieku. Na pierwszy rzut oka przyjęto, że sama Ewangelia Mateusza została napisana w języku hebrajskim lub aramejskim przez apostoła Mateusza, a później przetłumaczona na grecki, ale autor nie twierdzi, że był świadkiem wydarzeń, podczas gdy grecki Mateusz „nie ujawnia niczego pośród znaków”. Uczeni wysunęli zatem kilka teorii wyjaśniających to: być może Mateusz napisał dwie ewangelie, jedną zagubioną, po hebrajsku, drugą grecką. Mogło to też oznaczać, że Mateusz pisał w stylu żydowskim, a nie w języku hebrajskim. Panuje jednak zgoda co do tego, że Ewangelia Mateusza został napisana po grecku, a nie po aramejsku lub hebrajsku.
