40. rocznica pierwszej wizyty Jana Pawła II we Francji
Jakże papież z Polski nie mógł przywołać „chrześcijańskich korzeni” Europy? Naród polski jest jednym z krajów, w których chrzest chrześcijański (966) łączy się (…) z narodzinami państwa: Francja (496), Bułgaria (864), Rosja (988), Węgry (1000).
„Czego nie zrobili synowie i córki waszego narodu dla poznania człowieka, aby wyrazić człowieka poprzez sformułowanie jego niezbywalnych praw! Wiadomo powszechnie jak ważne miejsce zajmują takie wartości jak wolność, równość i braterstwo w waszej kulturze, w waszej historii. Zasadniczo są to również wartości chrześcijańskie!”(1)
„Francja symbolizuje dla świata kraj o bardzo starożytnej i bardzo bogatej historii. Kraj o nieporównywalnym dziedzictwie artystycznym i kulturowym, którego wpływów nie trzeba już opisywać. (…) Synowie i córki waszego narodu napisali bardzo wielki rozdział [w historii zbawienia] w historii waszej ojczyzny. Trudno byłoby wymienić ich wszystkich, ale przynajmniej wspomnę o tych, którzy wywarli największy wpływ w moim życiu: Jeanne d’Arc, François de Sales, Vincent de Paul, Louis-Marie Grignon de Montfort, Jean-Marie Vianney , Bernadette de Lourdes, Thérèse de Lisieux, Elisabeth de la Trinité, ojciec de Foucauld itp. Są tak obecni w życiu całego Kościoła!”(2)
W UNESCO, 2 czerwca 1980 r., Jan Paweł II wygłosił prawdziwe przemówienie programowe dla prestiżowej publiczności. Wiedzieliśmy, że nowy papież będzie walczącym papieżem (…) Tego dnia cały świat zrozumiał, że słynnymi „dywizjami” papieża, który kiedyś sprowokowały ironię Stalina, była kultura. Kultura jest tym, co odróżnia człowieka od reszty Stworzenia.
„Jestem synem narodu, który przetrwał wszystko dzięki swojej kulturze (…) Myśląc o wszystkich kulturach, mówię: Oto człowiek! Człowiek, jedyny podmiot, jedyny cel swojej kultury! (…) Kultura charakteryzuje życie ludzkie jako takie. Człowiek żyje prawdziwie ludzkim życiem dzięki kulturze. Poprzez kulturę człowiek odróżnia się od wszystkiego, co istnieje gdzie indziej w widzialnym świecie: człowiek nie może się obejść bez kultury! (…)
Obecność Stolicy Apostolskiej na UNESCO znajduje uzasadnienie w organicznym i konstytutywnym związku, który istnieje między religią w ogóle a chrześcijaństwem w szczególności z jednej strony, a kulturą z drugiej strony. Relacja ta rozciąga się na wiele konkretnych przejawów kultury w różnych momentach historii i we wszystkich punktach globu (…) Należy bezwzględnie zachować tę fundamentalną suwerenność, którą każdy naród posiada dzięki własnej kulturze!” (3)
1 – Le Bourget, 1 czerwca 1980 r
2 – Paryż, 30 maja 1980 r
3 – Paryż – UNESCO, 2 czerwca 1980 r
Za zgodą Bernarda Lecomte „Świat według Jana Pawła II”; Wydawnictwo Tallandier, Paryż 20
