„Dziś, w ostatnią niedzielę roku liturgicznego, obchodzimy uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Na przestrzeni dwunastu miesięcy rozważaliśmy wszystkie tajemnice Jego życia, od narodzin po wniebowstąpienie, a wśród nich centralne miejsce zajmowała Pascha śmierci i zmartwychwstania. Teraz wraz z apostołem Pawłem potwierdzamy, że zamysłem Boga jest «wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie (…): to, co w niebiosach, i to, co na ziemi» (Ef 1, 10).
Dzięki kontemplacji Tego, którego liturgia wschodnia nazywa «Pantokratorem», w pełni pojmujemy, na czym polega misja ludzi wierzących, powołanych do udziału w budowaniu Jego
Oprócz Jezusa, Króla Wszechświata, kontemplujemy Maryję, Matkę Króla, do której zwracamy się jako do Królowej nieba i ziemi. Niech z Jej pomocą nasze życie stanie się pieśnią chwały i wierności świętemu i miłosiernemu Bogu.”
Jan Paweł II – Nasz Król – Rozważanie przed modlitwą “Anioł Pański”, 23 listopada 2003
